4 ژانویه 2024 - نتایج یک مطالعه جدید نشان می دهد که بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 و بیماری مزمن کلیوی تحت درمان با امپاگلیفلوزین در مقایسه با بیمارانی که دارونما مصرف می کردند، کمتر احتمال دارد که کاهش eGFR را تجربه کنند.

دکترسامی هاجج، از انستیتوی thorax در دانشگاه نانت در فرانسه، و همکاران بین المللی او، نوشتند: دیابت نوع 2 (T2DM) و یا بیماری های همراه آن مانند فشار خون بالا، دیس لیپیدمی، چاقی، آسیب حاد کلیوی(AKI)، آترواسکلروز و ایسکمی کلیه(کمبود اکسیژن‌رسانی به کلیه‌ها که منجر به افزایش نارسایی کلیوی می شود)، با کاهش سریع عملکرد کلیه و ایجاد بیماری مزمن کلیوی(CKD)، منجر به حوادث حاد قلبی عروقی، نارسایی قلبی و مرگ و میر زودرس، می شوند. تأثیر CKD بر سلامت بیمار، کیفیت زندگی، هزینه مراقبت و پیش آگهی نهایی در دیابت نوع 2، عمیق است.

در میان نتایج قبلی از کارآزمایی EMPA-REG OUTCOME، محققان نشان دادند که امپاگلیفلوزین، که به بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 کمک می کند سطح قند خون خود را کنترل کنند، در مقایسه با بیمارانی که دارونما دریافت می کنند، خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی را کاهش داده و پیشرفت بیماری کلیوی را آهسته می کند. در مرور فعلی داده‌های این مطالعه، محققان به‌طور تصادفی بیمارانی مبتلا به T2DM، و بیماری قلبی عروقی را که eGFR آنها حداقل 30 میلی‌لیتر در دقیقه در 1.73 متر مربع بود، در دو گروه برای دریافت امپاگلیفلوزین (با دوز 10 میلی‌گرم یا 25 میلی‌گرم روزانه) یا دارونما، علاوه بر مراقبت استاندارد، قرار دادند. مجموعه ی بیماران شرکت کننده 6967 نفر بودند و به مدت 2.6 سال تحت نظارت قرار گرفتند.

نتایج نشان داد که eGFR در بیمارانی که دارونما مصرف می کردند، به طور متوسط 1.8  میلی لیتر در دقیقه / 1.73 متر مربع در سال(95٪ فاصله اطمینان(CI): 1.6 تا 2) و در گروه دریافت کننده امپاگلیفلوزین به طور متوسط 0.3 میلی لیتر در دقیقه / 1.73 متر مربع در سال کاهش یافت(95٪ فاصله اطمینان(CI):0.1 تا 0.4).

نویسندگان نوشتند: «مزایای امپاگلیفلوزین بر روی تغییر در eGFR در تمام دسته‌های آلبومینوری اولیه، همه سطوح eGFR پایه و از جمله شرکت‌کنندگان با و بدونCKD  شایع مشاهده شد».

با استفاده از تعریف کاهش سریع eGFR بیش از 3 میلی لیتر در دقیقه / 1.73 متر مربع در سال، 188 نفر از بیماران(9.5%) تحت درمان با دارونما در مقایسه با 134 نفر از بیماران تحت درمان با امپاگلیفلوزین(3.4%)، کاهش سریع عملکرد کلیه را تجربه کردند. هنگام پیش بینی کاهش eGFR در طول یک پیگیری 15 ساله، دکتر هاجج و همکارانش تخمین زدند که 4.7% از بیماران تحت درمان با دارونما و 1.7% از بیماران تحت درمان با امپاگلیفلوزین با فرض عدم فوت به مرحله پایانی بیماری کلیوی(که به عنوانeGFR 10  میلی لیتر در دقیقه/1.73 متر مربع تعریف می شود) می رسند.

نویسندگان نوشتند: توزیع تغییرات سالانه ی eGFR در بیماران تحت درمان با امپاگلیفلوزین به سمت راست منتقل شد، که نشان‌دهنده ی خطر کمتر افت سریع eGFR در مقایسه با دارونما است که به نوبه خود منجر به کاهش خطر نارسایی کلیوی پیش‌بینی‌شده نسبت به دارونما براییک دوره تعقیبی 15 ساله ی پیگیری، می‌شود.

منبع:

https://www.healio.com/news/nephrology/20240104/kidney-function-decline-slows-in-patients-with-diabetes-on-empagliflozin-vs-placebo